Mike Tyson opis kariery zawodowej

Tyson na zawodostwo przeszedł 6 marca 1985 roku, nokautując już w pierwszej rundzie Hectora Mercedesa.
Jeszcze w tym samym roku umarł jego opiekun i trener Cus D'Amato. Młody Tyson bardzo przeżył śmierć swojego przyjaciela.
22 listopada 1986 roku "Żelazny Mike" po serii 27 wygranych z rzędu, z czego aż 15 razy przez nokaut w 1. rundzie otrzymał propozycję walki z Trevorem Berbickiem ówczesnym mistrzem świata organizacji WBC oraz pogromcą samego Muhammada Alego (który od dawna był schorowany i bez formy). Walka ta nie trwała zbyt długo ponieważ młody i głodny sukcesu Tyson ciężko znokautował swojego rywala już w 2. rundzie stając się jednocześnie najmłodszym mistrzem świata wagi ciężkiej w historii.
W kolejnej walce Mike pokonał jednogłośnie na punkty mistrza świata organizacji WBA Jamesa Smitha. W sierpniu 1987 roku młody mistrz zaboksował o trzeci ostatni tytuł mistrzowski. Po 12 rundach pokonał na punkty mistrza federacji IBF Tony Tuckera.

Sześć razy z rzędu niekwestionowany mistrz Tyson bronił swoich pasów pokonując kolejno przez nokaut Tyrella Biggsa, Larry Holmesa, Tonny Tubbsa, Michaela Spinksa, Franka Bruno oraz Carla Williamsa.

W 1990 roku doszło do wielkiej sensacji. Podczas swojej siódmej obrony pasów mistrzowskich w Tokio Mike Tyson został znokautowany w 10. rundzie przez Jamesa Bustera Douglasa. Mówiło się wówczas o problemach w życiu prywatnym Michaela, który wówczas rozwiódł się żoną. Problemy te często brały górę nad przygotowaniami do walki z Douglasem, gdyż Tyson był wyraźnie w gorszej formie niż w poprzednich pojedynkach.

4 miesiące po porażce "Bestia" powrócił na ring, demolując już w 1 rundzie Henry Tillmana. Był to swojego rodzaju rewanż Tysona nad Tillmanem, który w czasach amatorskich dwukrotnie został ogłoszony zwycięzcą w walkach z Mikiem. W oczach wielu obserwatorów, to Tyson wydawał się być lepszym pięściarzem w tamtych pojedynkach.

W 1991 roku pięściarz został oskarżony o gwałt i skazany na sześć lat więzienia. Wyszedł po trzech latach. W sierpniu 1995 roku powrócił na ring. Mimo tak długiego rozbratu z ringiem Tyson pokazał się z najlepszej strony, bowiem znokautował już w 1. rundzie Petera McNeeley. Co prawda Tyson nie był już w tej samej formie co w latach 80-tych, alebłyskawiczna wygrana w dawnym stylu mogła nieźle rokować w dalszej karierze Amerykanina.

Bokser powrócił na salony wagi ciężkiej w marcu 1996 roku, po tym jak ponownie został mistrzem świata prestiżowej organizacji WBC pokonując przez nokaut w 5. rundzie Franka Bruno.
Pół roku później Tyson znokautował już 1. rundzie Bruce'a Seldona, dzięki czemu zdobył mistrzostwo świata organizacji WBA. Jeszcze w tym samym miesiącu Tysonowi został odebrany pas WBC (który wywalczył z F. Bruno) ponieważ nie wywiązał się z obowiązkowej obrony z Lennoxem Lewisem.

9 listopada 1996 roku ponownie doszło do niemałej sensjacji kiedy to Tyson stanął do pierwszej obrony pasa WBA przeciwko Evanderowi Holyfieldowi, który miał być tzw. "łatwą" obroną dla Mike'a. Tyson przegrał przez techniczny nokaut w 11 rundzie.
W czerwcu 1997 roku doszło do oczekiwanego rewanżu pomiędzy Tysonem i Holyfieldem. W trzeciej rundzie walki Mike, który nie radził sobie za dobrze w dwóch poprzednich rundach postanowił ugruźć swojego rywala w ucho (dwukrotnie). Po zakończeniu rundy sędzia z naradą komisji bokserskiej postanowił przerwać pojedynek i ogłosić jako zwycięzcę Holyfielda przez dyskwalifikację Tysona.

W 2000 roku Mike Tyson skrzyżował rękawice z Polakiem Andrzejem Gołotą. Pod koniec pierwszej dość wyrównanej rundy Amerykanin zdołął trafić bardzo mocno Polaka prawą ręką po czym ten poszedł na deski. Gołota zdołał jednak wstać. W drugiej rundzie to Amerykanin trafiał więcej razy Polaka. Gołota w przerwie między drugą a trzecią rundą postanowił się poddać, tłumacząc się licznymi rozcięciami na twarzy spowodowanymi przez niedozwolone ciosy (uderzenia głową) Tysona. Tyson nie cieszył się jednak tym zwycięstwem zbyt długo, ponieważ podczas rutynowej kontroli antydopingowej po walce w organiźmie Amerykanina wykryto ślady marihuany, przez co walka została uznana za nie odbytą.

W 2002 roku doszło do najbardziej oczekiwanej walki w wadze ciężkiej pomiędzy Mikiem Tysonem i Lennoxem Lewisem. Tyson został znokautowany przez Brytyjczyka w 8 rundzie. Był to już praktycznie początek końca kariery Amerykanina, który już w walce z Lewisem wydawał się w dużo gorszej formie niż parę lat wcześniej.



Rok później Mike znoakutował w 1. rundzie Clifforda Etienne.
W 2004 roku doszło do walki Amerykanina z Brytyjczykiem Danny'm Williamsem. Tyson po wygranych pierwszyc 3 rundach, w czwartej po ciosach Williamsa poszedł na deski. Pomimo że Amerykanin nie był zamroczony postanowił nie wstawać z maty ringu. Po walce okazało się że w trakcie pojedynku uszkodził sobie nogę i to przyczyniło się do jego przegranej.

W 2005 roku Tyson ogłosił swój wielki powrót. Doszło wówczas do jego walki z Irlandczykiem Kevinem McBridem. W tym przypadku Amerykanin sam poddał się po szóstej rundzie, ponieważ był mocno poobijany przez McBride'a i potwornie zmęczony. Była to ostatnia walka w karierze Amerykanina.

Chomikuj - Znajdź to czego nie znajdziesz nigdzie